Doorgaan naar hoofdcontent

Geduld verloren...

Na een hele slechte nacht van tobben, me ongerust maken over haar, niet wetende hoe het met haar is of wat er gebeuren gaat heb ik vanmorgen zoals elke morgen een berichtje gestuurd dat ik van haar hou samen met een lied waarvan de tekst een beetje weergeeft wat ik voel op dit moment.

Daar kreeg ik weer een heel negatief antwoord op.

Door al bijna 3 weken met een onderbreking van vier relatief goede dagen bijna non stop in de PMDD fase te zitten en door t feit dat ik al van zondag straal genegeerd wordt  heb ik dan men geduld verloren en me boos gemaakt hopende dat dit een schokeffect zou teweeg brengen en haar zou wakker schudden.

Maar t heeft niet geholpen, erger nog... ze me geblokkeerd... Die PMDD is zo destructief!! Ze is zodanig onderworpen momenteel eraan dat ik gewoon total niet meer binnen geraak.

En ik, ik ben uitgeput... verdrietig... ontgoocheld in mezelf...

Lief zijn helpt niet... boos worden en hopen op een schokeffect zodat ik ze kan "wakker schudden" helpt ook niet...

Ik weet het echt niet meer....

Maar wil haar echt niet kwijt...

K hou van je J.

W.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Partner van een vrouw met PMS

Dag allemaal, Ik ben Wim, partner van een fantastische vrouw waar ik ontzettend van hou... Maar vanaf dag 14 van haar cyclus veranderd deze mooie optimistische vrouw in een hele boze dame die een bloedhekel aan me heeft, me negeert, verwijten naar men hoofd slingerd enz... En dat weet ik t is die verdomde PMDD weer... Ik prober haar zoveel mogelijk te steunen maar dikwijls werkt dit tegenovergesteld. Voel me soms zo machteloos... t doet pijn haar te zien lijden en haar niet te kunnen/mogen helpen. Hopelijk vind ik via deze weg lotgenoten zodat we mekaar wat kunnen ondersteunen... want er is geen haar op men hoofd dat er aan denkt  om haar op te geven... Daarom zie ik ze te graag. Groetjes, Wim

Volgende episode

Sinds afgelopen vrijdag is de PMDD er weer ingeslopen... En ik heb geen idee meer hoe ik ermee moet omgaan... de manier waarop men vrouw reageert en de manier hoe ze redeneerd is heel erg vreemd... Ik voel ook bij mezelf dat het na de vorige periode hoe langer hoe zwaarder krijg en weet eerlijk gezegd niet of ik dit nog lang kan volhouden... hoe graag ik haar ook zie. Het vreet aan een mens... k voel me echt terneergeslagen en word er echt heel verdrietig van. Tja... heb niet veel meer te schrijven want ik begrijp er zelf helemaal niks meer van. Heb echt alles uit de kast gehaald maar niks werkt... W

Op weg naar huis

Gisteren had ik niet door dat het weer zover was en had ik iets opgeschreven wat ik niet zo prettig vond van de dag voordien. Sinds dat moment was het oorlog... en heb ik me ook boos gemaakt... tegen dat ik goed en wel besefte dat het de pms was was t al helemaal omzeep en heb ik me herpakt, maar 't kwaad was al geschied. En sinds toen is ze heel cool en afstandelijk. Ze antwoord heel bod op men berichtjes of helemaal niet en dat doet pijn. Nu ben ik met zen bang hart op weg naar huis niet wetende wat ik ga vinden. Dat kan een hele boze afstandelijke vrouw zijn of een meisje dat ligt te huilen en wil geknuffeld worden. Dat valt af te wachten... Grtz PMS vanuit de ogen van haar man.