Leven met een Partner met PMS / PMDD

Vanmiddag was ik nog eens door men blog aan 't gaan en dacht bij mezelf... "Ik lees hier alleen dingen die plaatsvinden tijdens de PMDD periode... terwijl in het merendeel van de maand eigenlijk fantastisch leven is samen met men vrouwtje. Het is in ieder geval niet de bedoeling om nieuwe partners van...... af te schrikken. Want wanneer je het goed aanpakt, de moeilijke periodes probeert door te komen en haar opvangt wanneer t nodig is in ruil de meest fantastische partner terugkrijgt die je je kan wensen.... Wij hebben alvast een tweetal fantastische weken achter de rug... de PMDD zorgt in de goede periode nl voor een diepe intense band, welke de liefde eigenlijk alleen maar groter maakt.. We hebben leuke uitstapjes gedaan en hebben enorm genoten van de kinderen. 't was echt wel weer heel erg leuk en t heeft ons weer enorm veel energie gegeven om er weer helemaal voor te gaan! Grtz, W

De laatste twee maanden is het vanaf een tweetal dagen voor de eisprong ook moeilijk voor ons.. Denk dat ook te maken heeft met de vermoeidheid... Het is de 18de begonnen en ik moet zeggen dat we er goed zijn doorgekomen ook al merkte ik het aan haar houding. Van zodra ik zie dat het zover is slaat de angst toe en loop ik op eieren. Maar deze drie dagen hebben we overleefd. Ik hoop dat ik op termijn die angst van me kan afzetten zodat ik er op een ontspannen manier er voor haar kan zijn. Na de twintigste was ze weer helemaal terug. Vrolijk en lief... zoals ze is.. en zoals ik haar ken.. Deze week gaat nog leuk worden normaal gezien.. en vanaf volgende maandag zal t waarschijnlijk weer n moeilijke periode worden.. maar ook daar komen we weer samen door... Grtz W

Ik ben eindelijk tot haar doorgedrongen en ik denk dat men vrouwtje eindelijk begint te aanvaarden en accepteren dat de PMS/PMDD er is. Geen makkelijke stap voor haar maar ze heeft het gedaan en ben enorm trots op haar... !! We hebben vandaag veel gebabbeld en ik heb haar ook gezegd op welke manier ik met de PMS omga... door t van me af te schrijven.. Voor haar vallen er door het te accepteren heel wat puzzelstukjes vanuit het verleden op zen plaats... Denk dat we nu een grote stap in de goede richting hebben gezet.. denk dat het acepteren van de ziekte van groot belang is. Dat het er is en dat we er hoe dan ook moeten mee leren omgaan. Heb haar ook gezegd dat ze zich niet schuldig moet voelen naar mij toe. En dat zeg ik niet zomaar om haar gerust te stellen... dat meen ik ook. Reden hiervoor is omdat ik de keuze heb... ik kies heel bewust voor haar.. wetende dat het er is... mijn vrouw kan niet kiezen voor al dan niet PMS/PMDD ze kan er niks aan doen en niet van wegrenne

Deze keer was de zwaarste en langdurigste PMS periode tot noch toe. Ze heeft maar liefst elf dagen geduurd. T was dan ook een zware maand voor men vrouw, zowel privé als werkgerelateerd. Ook had ze veel te weinig gerust en veel te veel gerookt. T was zelfs zo erg dat ze me weer eens heeft buiten gesmeten.. me dingên heeft verweten dat ik haar niet begreep en niet naar haar luisterde bvb. Dingen waar ik me absoluut niet kon tegen verdedigen. Ze heeft me dan eerst aangehaald terug om me dan vervolgens weer een hele avond te negeren en ik ben dan maar op eigen initiatief een paar dagen weg gegaan met de boodschap aan haar dat ze dan op haar gemak tot rust kon komen. Die dagen zijn eigenlijk een ramp geworden. Ik werd bestookt met negatieve berichten en heeft zelfs de relatie beëindigd. Was er echt niet goed van en probeerde me in te prenten dat t de pms was en niet men vrouw, ik heb haar dat ook proberen duidelijk te maken want ze wou echt drastische beslissingen pakken. En