Leven met een Partner met PMS / PMDD

Met een bang hart thuis gekomen. Men vrouwtje was naar een receptie en heb dus maar iets hersteld wat al n tijdje kapot was alsook opgeruimd zodat ze zo weinig mogelijk negatieve inpulsen binnen kreeg. Toen ze thuis kwam was ze kort en afstandelijk. Ik zag aan haar ogen dat ze geweend had. Ze gaf me een zoen en probeerde gewoon te doen maar ja... dat lukt ocharme natuurlijk niet. Ook had ze nu  weer een brief in de post met goed nieuws. Normaal zou ze daar dolenthousiast op reageren maar nu maar heel cool... Ik pakte haar vast en ze zei "overdrijf zo eens niet" normaal zegt ze dat niet en knuffelt ze lustig mee. Eens in de zetel was ze heel zakelijk en probeerde de confrontatie op te zoeken maar ze herpakte zich en ook ik liet me niet vangen om er in mee te gaan. Nu is ze naar bed... weer n dagje pms overleeft... zonder confrontatie. Al bij al blij dat t zo verlopen is. Men vrienden zeggen .. stop ermee... elke maand dat gedoe... maar k hou van haar. T is niet

De laatste weken waren rozengeur en maneschijn bij ons thuis. En ook vandaag was een fantastische dag   voor men vrouw omdat ze een aantal zakelijke successen had bereikt en ik een tekst voor haar geschreven had waardoor ze helemaal gesmolten was. Ze had hem zelfs aan haar ouders doorgestuurd met een hele lofzang over me.... 's avonds hadden we afgesproken om elkaar te zien op restaurant. Ik voelde al snel dat ze erg moe en gevoelig was en dat ze een conflict aan t opzoeken was. Dus van zodra ik hem merkte wikte en weegde ik men woorden. Plots wou ze naar huis. Ik probeerde onderweg nog een  luchtig gesprek te voeren om de spanning wat te breken maar tevergeefs. Ze was heem erg stil en je voelde dat ze geachiteerd was door alles wat ik zei. Thuis aangekomen heb ik de dieren  nog eten gegeven, het vuil nog buiten gezet en brood gebakken. Ondertussen was ze haar deken op de slaapkamer en haar kussen gaan halen omdat ze vond dat de hond te lang alleen was geweest en