Sinds afgelopen vrijdag is de PMDD er weer ingeslopen...
En ik heb geen idee meer hoe ik ermee moet omgaan... de manier waarop men vrouw reageert en de manier hoe ze redeneerd is heel erg vreemd...
Ik voel ook bij mezelf dat het na de vorige periode hoe langer hoe zwaarder krijg en weet eerlijk gezegd niet of ik dit nog lang kan volhouden... hoe graag ik haar ook zie.
Het vreet aan een mens... k voel me echt terneergeslagen en word er echt heel verdrietig van.
Tja... heb niet veel meer te schrijven want ik begrijp er zelf helemaal niks meer van.
Heb echt alles uit de kast gehaald maar niks werkt...
W
Beste W.
BeantwoordenVerwijderenMet interesse heb ik uw blog gelezen. Het is zó herkenbaar. Ik ben een vrouw van 38 jaar. Wij zijn al 19 getrouwd en hebben 6 kinderen gekregen. Heel ons leven hebben wij ook te maken met pmdd. Alleen tijdens de zwangerschappen was het wat rustiger. Van mijn man heb ik altijd heel veel liefde en begrip gekregen. Ongelooflijk eigenlijk. Vaak was ik echt niet leuk voor hem. Hij heeft heel wat afgezocht naar oplossingen. Heel veel voedingssupplementen slik ik al. Rust is en blijft heel belangrijk.
Nu ben ik onder behandeling bij de gynaecoloog en zijn we met de laatste optie bezig. Alles weghalen, dus eierstokken én baarmoeder. Ik ben nu in een kunstmatige overgang gebracht met Lucrin spuiten en het gaat goed. Er is rust. Bijna geen schommelingen. Ik zou zeggen tegen u en uw vrouw. Geef niet op, maar blijf naar een oplossing zoeken. Pmdd is vreselijk! Met vriendelijke groet, C
Ik kwam op je site, en daar ben ik wel blij mee. Het is wel verhelderend om 't verhaal van een buitenstaander te lezen. Om ook mijn vriend beter te snappen. Ik verwijt hem soms dat ie me te weinig steunt. Terwijl ik hem alleen maar aan 't terroriseren ben. Ik val helemaal niet te steunen in die helse week, dank voor je inzichten.
BeantwoordenVerwijderen