Doorgaan naar hoofdcontent

En maar piekeren..

Hier zit ik dan nog steeds in de kazerne.
En ik hoor niks van haar... vanmorgen heb ik nog goedemorgen gestuurd maar ik kreeg een bot en kort antwoord... Weet echt even niet meer wat te doen dus stuur ik maar niks meer ook al is t niet makkelijk.
Die PMDD kan echt wel pijn doen... men vrouwtje is er helemaal door opgeslorpt en ik voel me zo machteloos! Zeker van hieruit kan ik niks doen..
K mis haar. Verlang naar haar maar sta met men rug tegen de muur.
Wat een uitputtingsslag...
W
Labels:

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Partner van een vrouw met PMS

Dag allemaal, Ik ben Wim, partner van een fantastische vrouw waar ik ontzettend van hou... Maar vanaf dag 14 van haar cyclus veranderd deze mooie optimistische vrouw in een hele boze dame die een bloedhekel aan me heeft, me negeert, verwijten naar men hoofd slingerd enz... En dat weet ik t is die verdomde PMDD weer... Ik prober haar zoveel mogelijk te steunen maar dikwijls werkt dit tegenovergesteld. Voel me soms zo machteloos... t doet pijn haar te zien lijden en haar niet te kunnen/mogen helpen. Hopelijk vind ik via deze weg lotgenoten zodat we mekaar wat kunnen ondersteunen... want er is geen haar op men hoofd dat er aan denkt  om haar op te geven... Daarom zie ik ze te graag. Groetjes, Wim
Een reactie posten
Meer lezen

Volgende episode

Sinds afgelopen vrijdag is de PMDD er weer ingeslopen... En ik heb geen idee meer hoe ik ermee moet omgaan... de manier waarop men vrouw reageert en de manier hoe ze redeneerd is heel erg vreemd... Ik voel ook bij mezelf dat het na de vorige periode hoe langer hoe zwaarder krijg en weet eerlijk gezegd niet of ik dit nog lang kan volhouden... hoe graag ik haar ook zie. Het vreet aan een mens... k voel me echt terneergeslagen en word er echt heel verdrietig van. Tja... heb niet veel meer te schrijven want ik begrijp er zelf helemaal niks meer van. Heb echt alles uit de kast gehaald maar niks werkt... W
2 reacties
Meer lezen

Op weg naar huis

Gisteren had ik niet door dat het weer zover was en had ik iets opgeschreven wat ik niet zo prettig vond van de dag voordien. Sinds dat moment was het oorlog... en heb ik me ook boos gemaakt... tegen dat ik goed en wel besefte dat het de pms was was t al helemaal omzeep en heb ik me herpakt, maar 't kwaad was al geschied. En sinds toen is ze heel cool en afstandelijk. Ze antwoord heel bod op men berichtjes of helemaal niet en dat doet pijn. Nu ben ik met zen bang hart op weg naar huis niet wetende wat ik ga vinden. Dat kan een hele boze afstandelijke vrouw zijn of een meisje dat ligt te huilen en wil geknuffeld worden. Dat valt af te wachten... Grtz PMS vanuit de ogen van haar man.
Een reactie posten
Meer lezen