Doorgaan naar hoofdcontent

Bloed, zweet en tranen maar ze is terug!

Als militair die al 25 jaar in dienst is en al heel wat watertjes heeft doorzwommen, zijnde de oorlog in Servië en Bosnië in de jaren '90, Kosovo in 2000, verschillende opdrachten in Afrika, Afghanistan en Libanon... gescheiden van een vrouw die  Advocate is enz...

Wel ik kan u zeggen de afgelopen 17 dagen waren de zwaarste in heel men leven door de combinatie van verschillende factoren die samen kwamen.

Die PMDD is de hardnekkigste vijand die ik ooit ben tegengekomen... hij slaat toe uit het niets, doet alsof hij er niet meer is en slaat dan dubbel zo hard toe... En wanneer je denkt dat hij er nog is.. is hij er misschien niet meer... zijn camouflage is wonderbaarlijk... net een camelion die zich elke maand of elk moment kan aanpassen aan zijn omgeving... je kan  hem niet verslaan... En ik dacht hem te slim af te kunnen zijn maar ook dat laat hij niet gebeuren... T is alsof hij als een nevel of een onzichtbaar goed steeds opnieuw tussen  u vingers glipt en uw geliefde afpakt... En net op dezelfde manier haar weer los laat... op een  arrogante manier een manier om telkens opnieuw duidelijk te maken.... Ik heb het hier te zeggen... Ik de pmdd bepaal wanneer ik haar neem en ik bepaal wanneer ik haar loslaat... En ja na bloed zweet en tranen heeft hij haar vandaag los gelaten... T was zo zwaar dat we ff beide moeten  op adem komen... Maar ik denk dat ze terug is... mijn prinses de vrouw waar ik van hou...

Nu even 2 dagen kracht op doen en herbronnen in de kazerne en daarna gaan we er weer helemaal voor.....

Mister PMDD is nog niet van mij af!

W

Reacties

Populaire posts van deze blog

Partner van een vrouw met PMS

Dag allemaal, Ik ben Wim, partner van een fantastische vrouw waar ik ontzettend van hou... Maar vanaf dag 14 van haar cyclus veranderd deze mooie optimistische vrouw in een hele boze dame die een bloedhekel aan me heeft, me negeert, verwijten naar men hoofd slingerd enz... En dat weet ik t is die verdomde PMDD weer... Ik prober haar zoveel mogelijk te steunen maar dikwijls werkt dit tegenovergesteld. Voel me soms zo machteloos... t doet pijn haar te zien lijden en haar niet te kunnen/mogen helpen. Hopelijk vind ik via deze weg lotgenoten zodat we mekaar wat kunnen ondersteunen... want er is geen haar op men hoofd dat er aan denkt  om haar op te geven... Daarom zie ik ze te graag. Groetjes, Wim

Volgende episode

Sinds afgelopen vrijdag is de PMDD er weer ingeslopen... En ik heb geen idee meer hoe ik ermee moet omgaan... de manier waarop men vrouw reageert en de manier hoe ze redeneerd is heel erg vreemd... Ik voel ook bij mezelf dat het na de vorige periode hoe langer hoe zwaarder krijg en weet eerlijk gezegd niet of ik dit nog lang kan volhouden... hoe graag ik haar ook zie. Het vreet aan een mens... k voel me echt terneergeslagen en word er echt heel verdrietig van. Tja... heb niet veel meer te schrijven want ik begrijp er zelf helemaal niks meer van. Heb echt alles uit de kast gehaald maar niks werkt... W

Op weg naar huis

Gisteren had ik niet door dat het weer zover was en had ik iets opgeschreven wat ik niet zo prettig vond van de dag voordien. Sinds dat moment was het oorlog... en heb ik me ook boos gemaakt... tegen dat ik goed en wel besefte dat het de pms was was t al helemaal omzeep en heb ik me herpakt, maar 't kwaad was al geschied. En sinds toen is ze heel cool en afstandelijk. Ze antwoord heel bod op men berichtjes of helemaal niet en dat doet pijn. Nu ben ik met zen bang hart op weg naar huis niet wetende wat ik ga vinden. Dat kan een hele boze afstandelijke vrouw zijn of een meisje dat ligt te huilen en wil geknuffeld worden. Dat valt af te wachten... Grtz PMS vanuit de ogen van haar man.