Deze keer was de zwaarste en langdurigste PMS periode tot noch toe. Ze heeft maar liefst elf dagen geduurd.
T was dan ook een zware maand voor men vrouw, zowel privé als werkgerelateerd. Ook had ze veel te weinig gerust en veel te veel gerookt.
T was dan ook een zware maand voor men vrouw, zowel privé als werkgerelateerd. Ook had ze veel te weinig gerust en veel te veel gerookt.
T was zelfs zo erg dat ze me weer eens heeft buiten gesmeten.. me dingên heeft verweten dat ik haar niet begreep en niet naar haar luisterde bvb. Dingen waar ik me absoluut niet kon tegen verdedigen.
Ze heeft me dan eerst aangehaald terug om me dan vervolgens weer een hele avond te negeren en ik ben dan maar op eigen initiatief een paar dagen weg gegaan met de boodschap aan haar dat ze dan op haar gemak tot rust kon komen.
Die dagen zijn eigenlijk een ramp geworden. Ik werd bestookt met negatieve berichten en heeft zelfs de relatie beëindigd.
Was er echt niet goed van en probeerde me in te prenten dat t de pms was en niet men vrouw, ik heb haar dat ook proberen duidelijk te maken want ze wou echt drastische beslissingen pakken.
En gisterenavond was t plots voorbij en zit ze opgescheept met een gigantisch schuldgevoel en laag zelfbeeld.
Vanavond ga ik weer naar huis.. Voel dat ze heel fragiel en uitgeput is... hopelijk kan ik ze weer wat op t spoor zetten.
Zelf ben ik de afgelopen weken 8 kg vermagerd door de stress die de pms met zich meebrengt.
T is niet makkelijk maar heb voor haar gekozen en zie haar graag.
Indien er mannen of vrouwen zijn die een praatgroep willen oprichten of een soort zelfhulpgroep dan hoor ik het graag...
Nu de brokken lijmen... mezelf en haar weer opladen en kracht opdoen voor de volgende periode.
Groeten,
Reacties
Een reactie posten